سلام به همه ی دوستان عزیزم! ببخشید که با این قدر تاخیر برگشتم. ادامه ی سفرنامه ام رو براتون می ذارم.

ششم شهریور                                                                  

. پس از کمی استراحت راهی حرم می شوم از کنار قبرستان بقیع عبور می کنم نگاه حسرت آمیزم با نگاه پر از شور و نشاط کبوتری از کبوترهای بقیع تلاقی پیدا می کند و به حالش غبطه می خورم که خوشا به حالت هیچ کس برای ورود و خروجت به قبرستان و دیدارت با پاک ترین انسان ها نگهبانی نمی دهد؛ هیچ کس نیست که در امید را به رویت ببندد و تو را به خانه ی معشوقت راه ندهد و تو هم چون بازمانده ای که  دیگر هیچ چیز نمی خواهد نا امید بازگردی. خوشابه حالت که در جوار آنان طعم واقعی زندگی را می چشی و درد دل خویش را با دلداری دهندگان همه ی مسلمانان در میان می گذاری.